|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
Któż broniłby siebie, gdyby nie sądził, że jest atakowany i że atak ten jest prawdziwy, a jego własna obrona może go uratować? I właśnie na tym polega szaleństwo obrony: nadaje złudzeniom pełnię rzeczywistości, a następnie próbuje traktować je jako rzeczywiste. Dodaje ono złudzenia do złudzeń, i w ten sposób podwójnie utrudnia naprawę. A to właśnie czynisz, gdy próbujesz planować przyszłość, przywracać do życia przeszłość lub organizować teraźniejszość według swoich życzeń.
Gdy dochodzimy do rozsądnego wniosku, że koncepcyjna myśl opiera się na konflikcie oraz że definiowanie prawdy jest jej zaprzeczaniem, to osiągamy szczyt procesu dialektycznego. Dla obudzonego umysłu ten wniosek jest wyrazem wewnętrznej potrzeby. Teraz może on zdecydować, że przestanie zaprzeczać źródłu własnej pełni, ponieważ przestanie dawać wiarę swoim percepcyjnym skojarzeniom.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
  |